بتن مگر یکی از انواع بتن است که در ساخت و ساز استفاده می شود. این نوع بتن دارای مزایای منحصر به فردی است که آن را نسبت به سایر انواع بتن متمایز می کند. بتن مگر در مقایسه با بتن معمولی، دارای مقاومت بیشتر، دوام بالا تر و قابلیت اجرای بهتر است. همچنین، این بتن در مقابل نیرو های محیطی و شرایط سخت آب و هوایی مقاوم تر می باشد. در این مقاله، به بررسی ساختار، خواص و مزایای بتن مگر پرداخته می شود. همچنین، کاربرد های این نوع بتن در صنعت ساختمان سازی و نحوه ی ساخت و اجرای آن مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت.
بتن مگر یک نوع بتن با عیار سیمان نسبتاً پایین می باشد که برای آماده سازی بستر خاک برداری شده قبل از بتن ریزی اصلی استفاده می شود. مهم ترین ویژگی بتن مگر، میزان پایین سیمان در آن است. معمولاً بین 100 تا 150 کیلوگرم سیمان بر مترمکعب استفاده می شود، که به مراتب کمتر از بتن سازه ای است. این بتن با هدف آماده سازی بستر خاکبرداری شده برای فونداسیون و آرماتوربندی اجرا می شود. به عبارتی، بتن مگر به عنوان یک لایه زیرین و آماده سازی جهت اجرای بتن اصلی کاربرد دارد. ویژگی های دیگر بتن مگر شامل قدرت تحمل بار کمتر، پذیرش خاک های ضعیف تر و هزینه پایین تر در مقایسه با بتن سازه ای است. از این رو در پروژه های ساختمانی و عمرانی به صورت گسترده استفاده می شود.
شفته آهک پایه اصلی ساخت بتن مگر است و آماده سازی صحیح آن بسیار حائز اهمیت می باشد. پیش از اجرای بتن مگر، لازم است که شفته آهک کاملاً مرطوب شود تا از جذب آب مورد نیاز بتن توسط آن جلوگیری شود. این امر نه تنها باعث می شود که بتن دارای مقاومت مناسبی باشد، بلکه از ایجاد ترک های سطحی در آن نیز جلوگیری می کند. پس از ریختن بتن مگر بر روی شفته آهک مرطوب، باید به اندازه کافی زمان داده شود تا شفته آهک کاملاً خشک شود. این زمان خشک شدن معمولاً 3 تا 5 روز به طول می انجامد، اما می تواند به عوامل مختلفی همچون دما، رطوبت محیط و میزان آب مصرفی در شفته آهک بستگی داشته باشد. زمانی که دیگر اثر پای افراد بر روی سطح شفته آهک باقی نماند، یعنی مقاومت آن به حدود 1.5 کیلوگرم بر سانتی متر مربع رسیده است و آماده اجرای بتن مگر خواهد بود.