بتن یکی از پر کاربرد ترین مصالح ساختمانی می باشد که امروزه در اکثر پروژه های عمرانی مورد استفاده قرار می گیرد. برای اطمینان از کیفیت و مقاومت بتن در سازه ها، نمونه گیری و آزمایش های کنترل کیفی در مراحل مختلف تولید و اجرا امری ضروری است. روش های نمونه گیری مناسب، تأثیر بسزایی در صحت و دقت نتایج آزمایش های بتن دارد. در این مقاله، به بررسی اصول و روش های نمونه گیری بتن در مراحل مختلف تولید و اجرا پرداخته خواهد شد. همچنین ضوابط و استاندارد های مربوطه در این زمینه مورد بررسی قرار خواهد گرفت تا شما عزیزان با آخرین تغییرات و الزامات موجود در این حوزه آشنا شود.
با توجه به اهمیت نمونهگیری صحیح از بتن در تعیین خصوصیات آن، چندین روش نمونهگیری در استانداردهای مختلف معرفی شده است که در ادامه می خواهیم به طور کامل به بررسی ان ها بپردازیم.
استاندارد ASTM C172 مربوط به نمونه برداری از بتن تازه مخلوط شده می باشد و یکی از مهم ترین روش های نمونه برداری برای ارزیابی خصوصیات بتن محسوب می شود. این استاندارد، مراحل دقیق و روشی را برای نمونه گیری از بتن تازه ارائه می دهد تا نمونه های برداشته شده، نماینده واقعی خصوصیات بتن مخلوط شده باشند. نمونه برداری بر اساس این استاندارد، فرایندی شامل چند مرحله می باشد. روش نمونه برداری ASTM C172 مزایای مهمی دارد و با رعایت دقیق مراحل آن می توان نمونه های نماینده ای از بتن تازه تهیه کرد که به عنوان مبنای ارزیابی خصوصیات بتن مورد استفاده قرار می گیرند. این روش در مقایسه با سایر روش های نمونه برداری، دقت و اطمینان بیشتری دارد.
نمونه گیری از بتن تازه باید طبق استانداردهای بین المللی مانند ASTM C172 یا آیین نامه آبا انجام شود؛ این کار باید از چند نقطه از بتن گرفته و در کمتر از 15 دقیقه انجام شود تا نمونه نمایانگر باشد.
دو نوع نمونه گیری رایج وجود دارد: نمونه مرکب که از چند برداشت مخلوط گرفته می شود و نمونه نقطه ای که از یک نقطه خاص برداشت می گردد.
استاندارد ASTM C172 روش نمونه گیری را معرفی می کند و آیین نامه آبا ایران و استاندارد ملی ایران نمونه برداری را برای پروژه های داخلی شرح می دهند.
طبق استاندارد ASTM C172 حداقل حجم نمونه مرکب یک فوت مکعب (حدود 28 لیتر) است و بین اولین و آخرین برداشتن نمونه نباید بیشتر از 15 دقیقه فاصله باشد.
براساس آیین نامه آبا، حداقل 6 بار نمونه گیری برای هر رده بتن ضروری است و برای هر 30 مترمکعب بتن باید یک نمونه جدید گرفته شود.
نمونه ها باید ظرف 48 ساعت به آزمایشگاه منتقل شده و در دمای حدود 22 درجه سانتیگراد، دور از تابش مستقیم آفتاب یا باد نگهداری شوند.
ارسال نظر یا پرسش